Ontspanning en inspanning

In de laatste blog vertelden we over de ziekte van Thijs. Thijs verblijft sinds donderdagavond in Dakar (Senegal) in een heel goed ziekenhuis. Inmiddels zijn de aanvallen minder geworden en zaterdagavond zijn de ouders van Thijs geland in Dakar om Thijs bij te staan. Tot die tijd zijn Syl (het hoofd van Youth for Christ waar we verblijven) en Eric bij Thijs geweest in Dakar. Zondagmiddag zijn zij beiden weer teruggevlogen naar Gambia en kon Eric weer aansluiten bij de groep. In afwachting van wat er aan de hand is, is het nu afwachten wanneer de artsen Thijs voldoende stabiel vinden om naar Nederland terug te vliegen.

Ondanks het gemis en de zorgen om Thijs, proberen we het programma zoveel mogelijk voort te zetten. Zo hadden wij zondagochtend onze laatste kerkdienst in Gambia. Deze werd niet door Syl geleid, omdat hij nog bij Thijs in Senegal was. Deze dienst werd daarom geleid door voorganger Abraham. Daar werden wij al bedankt voor onze inzet en werd er verteld dat er hierdoor in de toekomst duizenden jongeren van deze school gebruik kunnen maken.

Na de dienst maakten wij ons op voor het weekendje weg waar wij al erg lang naar hadden uitgekeken! Om 2 uur zouden we worden opgehaald door twee busjes. U raadt het al, om twintig over twee kwam er één busje aan. Dit was wel apart aangezien wij hadden opgegeven dat wij met 19 mensen waren, echter waren dit er 17 omdat Eric en Thijs er niet bij waren. Waarschijnlijk hadden de mensen van de “Bintang Bolong Lodge” al verwacht dat dit moeilijk zou gaan passen en daarom zaten zij ook al met z’n drieën in het busje….. Kortom, het zat erg vol! Maar met een deur open en door op een koelbox te zitten paste het inderdaad allemaal in één busje.

Vooraf waren we lekker gemaakt met verhalen over het luxe resort waar we terecht zouden komen. Eenmaal aangekomen op het verblijf bleek echter dat het om luxe ging voor Gambiaanse begrippen; de locatie was prachtig aan het water, maar de sanitaire voorzieningen waren nog minder dan waar we normaal verblijven en ook de bedden waren niet al te best. Dat mocht de pret echter niet drukken, we waren immers allemaal toe aan wat ontspanning na twee weken van hard werken. Na een duik in het water van de Gambia River stond het buffet nog klaar. Dit bestond uit Sea Food en friet. Tijdens het eten arriveerde Eric! Hij was direct nadat hij geland was in Banjul naar ons toegekomen. Inmiddels hadden we ook het koude bier ontdekt en dat smaakte ons prima na twee alcoholvrije weken. De stemming zat er goed in en we hebben veel met elkaar gelachen, gezongen en zelfs een klein beetje gedanst!

Maandag, na een niet al te lange nacht (dit kwam vooral door de slechte bedden) zijn wij gaan varen op de Gambia River, met een zeer degelijke boot waarbij om het halfuur het water er uit werd geschept! Na de boottocht hebben we nog heerlijk gezwommen en gerelaxt. S ’avonds kregen we Spaghetti Bolognese, eindelijk een keer geen rijst! Dit smaakte dan ook zeer goed, alhoewel dit later bij sommige mensen erg zwaar op de maag lag en dit niet altijd kon worden binnengehouden. Hierna gingen wij weer terug naar het YfC-centre, en jawel weer met 1 busje en ja weer met drie Gambianen afkomstig van de lodge, waarom deze mensen mee gingen weet echter niemand. Maar aangezien wij nu met 18 waren ging dit echt niet passen. Daarom zat er eentje op het dak en de ander stond op de bumper achter op. De bestuurder leek dit wel normaal te vinden en dus zoefden wij zo met 90km/h over de weg.

Dinsdag zijn we naar de bouwplaats gegaan. Door de Ramadan en het Suikerfeest was er zaterdag en maandag niet veder gebouwd. Vandaag, dinsdag, was ook een nationale feestdag, waardoor de metselaars en timmerman niet aanwezig waren. Volgens de Gambiaanse opzichter betekende dat dat er dan ook niet getimmerd en gemetseld kon worden, waardoor wij alleen maar zouden kunnen zand scheppen en stenen sjouwen. Daar dachten wij natuurlijk anders over, wij kunnen ook prima voor timmerman spelen. Na een beetje aandringen ging de opzichter ermee akkoord en binnen twee uur was de klus gedaan. De opzichter keek niet erg blij om die eigenwijze Nederlanders, maar hij zag al snel zag hij dat Hollanders niet zomaar te stoppen zijn!